Półeczka

A skoro o półeczce mowa,  pozwólcie dzisiaj Tomkowi na odrobinę prywaty.  W końcu blog z założenia to pamiętnik,  w którym opisuje sie swoje  zwycięstwa,  porażki, smutki i radości.   I o takiej właśnie radości dzisiaj skrobnę.  Otóż wreszcie,  po dłuuugich,  dłuuugich latach ,  za przyzwoleniem mojej kochanej lepszej połowy kupiłem witryny by zgromadzone w domu sprzęty stereoskopowe spotkały się w jednym miejscu.  Do tej pory część kolekcji stała w przedpokoju,  część w pokoju syna,  część luzacko poniewierała się w szafkach w różnych kątach domu.  Pomyślałem (zdarza mi się to czasami),  że byłoby miło gdyby wszystko stało w gromadzie radując oko właściciela i budząc zachwyt lub zazdrość oglądających.  Jak pomyślałem tak i zrobiłem.  Niestety trochę się przeliczyłem.  Po desperackiej akcji wniesienia szafek na pięterko ( a schody są dość strome i zakręcone) i ustawieniu na półkach samych tylko aparatów okazało się,  że na wszystkie pozostałe sprzęty nie ma już miejsca.  Na górę witryn powędrowały jedynie stereoskopy stołowe (bez jednego) a dwie półki zostały wolne.  "Nie bój żaby",  zapełnimy!!!  Stereoskopy ręczne i inne drobiazgi zostały w drugim pokoju czekając na lepsze czasy.  Kiedy dumny i blady stanąłem razem z córką przed zapełnionymi witrynkami,  moja córka jak gdyby nigdy nic zapytała:  "Tato,  a dlaczego te aparaty mają po dwa obiektywy?"  Ręce mi opadły a ona wtedy wybuchnęła śmiechem.   Złośliwa jędza!!!

  

Moje szafki :)

  

A to lokatorzy jednej z nich.